Giliran Anwar Menunjukkan Kesetiaan

Sebelum ini kami pernah menyatakan, setelah Pak Lah gagal mendapatkan sokongan padu daripada PAS bagi memperkukuhkan kedudukannya dalam percaturan tiga penjuru politik negara, beliau dijangkakan akan beralih pula kepada Anwar Ibrahim. Apa yang dijangkakan itu semakin memperlihatkan kebenarannya setelah melihat senario politik pasca 16 September 2008. Seperti wujud faktor pendorong bagi kedua-dua belah pihak Pak Lah dan Anwar untuk bertemu bagi mencapai kesepakatan 'win-win' antara kedua-dua mereka. Kesemuanya akan terjawab setidak-tidaknya sebelum bermulanya mesyuarat bahagian-bahagian UMNO yang bulan Oktober nanti.

Sebelum ini, sewaktu menghadapi persaingan tiga penjuru antara Pak Lah, Dr Mahathir dan Anwar, Pak Lah cuba mendapatkan sokongan PAS. Demi menarik sokongan PAS itu Pak Lah menggunakan isu survival Islam dan Melayu pasca Pilihanraya Umum bulan Mac yang lalu. Pak Lah memberikan berbagai tawaran kepada PAS yang sememangnya berjuang untuk survival politik Islam dan dalam konteks negara ini tidak dapat dipisahkan dengan politik Melayu. Sekiranya PAS boleh memberi sokongan paling tidak menyertai BN, sudah pasti Pak Lah mempunyai kekuatan untuk menghadapi Anwar dan yang lebih penting seteru utamanya Dr Mahathir. Tawaran yang diberikan kepada PAS sangat menarik.

Bagaimanapun, PAS tetap setia dengan PR khususnya Anwar meskipun apa yang ditawarkan oleh Pak Lah lebih menguntungkan. Pimpinan tertinggi PAS yang membuat keputusan secara kolektif mendengar tawaran UMNO dan menguji kesungguhan Pak Lah dengan mengemukakan beberapa tuntutan. Pak Lah menyahut dengan menunaikan dahulu dua tuntutan tersebut iaitu mengembalikan semula hak penerbitan Harakah dan hak royalti Petroleum di Terengganu. Bagaimanapun, PAS tidak menyertai BN sebaliknya memberi komitmen akan menyokong tindakan-tindakan Pak Lah yang akan memperkukuhkan kedudukan Islam dan Melayu. Sebaliknya PAS terus setia dengan PR dan menunggu seterusnya perubahan Pak Lah.

Setelah gagal mendapatkan sokongan PAS, maka kedudukan politik Pak Lah terus tidak stabil. Ketika Pak Lah melihat saingannya Najib semakin dikehendaki, maka Pak Lah menyediakan pelan peralihan kuasa yang akan berlangsung pada 2010. Sebagaimana biasa Najib sentiasa 'akur' dengan Pak Lah, sedangkan mentornya Dr Mahathir melihatnya sebagai satu perangkap. Dr Mahathir mengambil langkah yang lebih drastik dengan mengisytiharkan keluar dari UMNO sebagai usaha memberi tekanan yang lebih kepada Pak Lah. Namun demikian langkah politikus vateran itu tersilap kerana dengan keluar dari UMNO, seteru politiknya Pak Lah akan menjadi lebih stabil.

Buat seketika tanpa desakan Dr Mahathir yang berada di luar UMNO, Pak Lah lebih tenang dalam menumpukan perhatian politiknya untuk menghadapi Anwar. Ketika itu Anwar sudah mula mensasarkan 16 September sebagai tarikh untuk beliau mengambil alih teraju kerajaan. Usaha Anwar ini bukan sesuatu yang mustahil, namun Pak Lah lebih merasa tenang berbanding serangan Dr Mahathir terhadapnya. Dengan pendirian Najib serta teamnya menunjukkan 'setia', Pak Lah tidak begitu merasa tergugat dengan cabaran Anwar kerana jumlah majoriti yang diperolehi adalah cukup untuk membentuk sebuah kerajaan yang stabil. Pak Lah juga yakin jentera kerajaan yang diterajui BN tidak mungkin memberikan laluan mudah kepada Anwar.

Namun begitu menjelang bulan Oktober yang getir baginya, musuh-musuhnya dalam selimut telah mula menunjukkan pengkhianatan. Bermula dengan Muhyiddin yang mengadakan muqabalah secara sulit dengan Dr Mahathir dalam usaha untuk membawanya semula kepada UMNO, sehinggalah kepada Najib sendiri yang menyarankan isu peralihan kuasa diserahkan kepada akar-umbi UMNO. Cadangan Najib ini yang kemudian disokong oleh Ali Rustam dan sepupunya Hishamuddin Hussien merupakan satu tindakan tikam dari belakang. Dengan erti kata lain, Najib tidak lagi berpegang kepada pelan peralihan kuasa 2010, sebaliknya meminta supaya mesyuarat bahagian-bahagian UMNO yang menentukannya.

Pak Lah sekarang benar-benar tersepit dengan pengkhianat musuh-musuh dalam selimut UMNO. Sekiranya Dr Mahathir akan menyertai semula UMNO, dan beliau berkempen ke seluruh bahagian, tidak mustahil nyawa politik Pak Lah akan tercabut lebih awal sebelum 2010. Tidak diketahui siapa proksi Dr Mahathir kali ini, kemungkinan beliau berjaya menjadi broker politik yang baik untuk menyatukan Najib dan Muhyiddin. Sekiranya Najib dan Muhyiddin bergabung, boleh dikatakan pegangan akar-umbi mereka lebih dominan dan amat mudah bagi mereka setidak-tidaknya mempercepatkan peralihan kuasa pada Disember ini. Bila Najib naik, bermakna Dr Mahathir kembali 'berkuasa'.

Manakala bagi Anwar pula, bukan mudah baginya untuk menumbangkan kerajaan yang ada sekarang. Mereka yang berada dalam BN sekarang sememangnya tidak puashati dengan Pak Lah yang dianggap lemah menerajui negara. Memang ada sebahagian ahli-ahli parlimen yang tidak puashati ini sanggup memberi komitmen untuk menyertai Anwar sekiranya Anwar berjaya menerajui negara. Pengikut-pengikut setia Anwar dalam UMNO sememangnya masih ramai termasuklah Zahid Hamidi, Saifuddin Abdullah dan tidak mustahil juga Shabery Chik dan Dr Fuad Zarkasyi. Oleh sebab itu cita-cita Anwar untuk menerajui kerajaan bukanlah mustahil tetapi sukar untuk dicapai.

Bagaimanapun ahli-ahli MP BN dan UMNO ini juga terpaksa tunggu dan lihat siapakah yang akan jadi dominan; Pak Lah, Anwar atau Dr Mahathir. Sekiranya Pak Lah menunjukkan tanda-tanda menjadi dominan kemungkinan mereka tidak akan berubah fikiran untuk menyeberang. Demikianlah juga sekiranya Anwar yang menunjukkan tanda-tanda menjadi dominan maka mereka kemungkinan akan menyeberang. Tetapi bagaimana pula kalau Dr Mahathir yang menjadi dominan? Kemungkinan besar ada kalangan mereka yang kekal dalam BN dan kemungkinan ada yang akan menyeberang. Setiap ahli parlimen BN sedang memerhatikan senario ini sebagai mengambil jalan yang selamat kepada kerjaya politik mereka.

Percaturan politik Dr Mahathir tidak boleh diketepikan. Siapakah yang bertanggungjawab mencetuskan isu-isu perkauman melalui seorang Ketua Bahagian yang tidak pernah dikenali sebelum ini, iaitu Ahmad Ismail? Siapa yang mengarahkan penahanan ISA seumpama Operasi Lalang II baru-baru ini? Siapakah yang merancang kes liwat Saiful yang menggemparkan negara buat seketika? Agak sukar untuk meletakkan kesemua ini ke atas Pak Lah, sebaliknya kemungkinan ada pihak lain yang masih berpengaruh ke atas jentera-jentera kerajaan melakukan perancangan ini. Kalau benar kesemua ini bukan dari Pak Lah, maka kedudukan politik Anwar begitu terancam.

Anwar mungkin tidak begitu sukar menghadapi Pak Lah kerana atas keterbukaan Pak Lah Anwar dibebaskan dari penjara. Dengan kelembutan Pak Lah, Anwar masih bebas meskipun sedang disabitkan dengan satu lagi kes liwat. Sekiranya perkara ini berlaku di zaman Dr Mahathir, kemungkinan Anwar tidak akan bebas lagi berceramah malah bertanding dalam pilihanraya baru-baru ini. Oleh sebab itu, halangan sebenar jalan untuk Anwar menuju ke puncak ialah datang dari Dr Mahathir dan proksi-proksinya. Kebelakangan ini, golongan inilah yang telah menimbulkan seribu satu masalah besar kepada Anwar sehingga Anwar hampir-hampir tewas untuk kali kedua.

Pasca 16 September ini sehingga Disember benar-benar merupakan tahap kritikal kepada Pak Lah dan Anwar. Apabila Anwar ingin bersemuka dengan Pak Lah bagi membincangkan masa depan politik negara, seolah-olah menunjukkan kemungkinan ada satu usaha baru untuk berkompromi antara kedua-duanya. Pak Lah menghadapi masalah besar dalam UMNO dan begitu mengharapkan ada satu tangan yang boleh menyokongnya. Anwar pula menghadapi serangan yang bertali arus daripada mereka yang menguasai jentera kerajaan, dan mengharapkan ada satu kuasa yang boleh melindunginya. Kesemua ini akan menjadi faktor-faktor pendorong untuk mereka bermuqabalah.

Tawaran Pak Lah kepada Anwar untuk bermuqabalah bukanlah baru tetapi telah wujud sebaik sahaja Anwar dibebaskan daripada penjara. Tetapi sebagai anak jantan, Anwar tidak mahu berdiri atas naungan dan mentor politik orang lain. Anwar ingin membuktikan bahawa beliau boleh naik semula dengan daya usahanya sendiri. Kini terbukti bahawa Anwar semakin menuju ke puncak walaupun belum lagi berada di atas persadanya. Akan tetapi Anwar boleh jatuh semula bila-bila masa sebagaimana beliau jatuh pada tahun 1998 walaupun hanya satu langkah sahaja lagi akan sampai ke puncak. Oleh sebab itu, keadaan getir hari ini boleh mendorong Anwar untuk bermuqabalah semula dengan Pak Lah dan Khairy menantunya.

Sekiranya pelan muqabalah ini berlaku, maka adakah sekali lagi PAS yang akan ditimpa kesan politik ini. PAS sememangnya setia dengan mana-mana pihak yang telah berjanji setia dengannya. Pihak-pihak lainlah yang telah mengkhianati PAS, bermula dengan UMNO sendiri, kemudian Semangat 46 dan kini mungkin PKR. Benarkah Anwar akan mengajak PAS turut bersemuka dengan Pak Lah sedangkan sebelum ini segala perancangan yang diatur, pimpinan tertinggi PAS tidak diajak berunding. PAS terpinga-pinga ketika Anwar mencanangkan cadangan penubuhan kerajaan baru. Dalam keadaan sekarang mungkinkah Anwar akan terus setia dengan PAS atau mungkin Anwar akan memberikan satu lagi pengalaman pahit kepada PAS?

Antara Cikgu Pa dan Khalid Samad

Memang ramai khususnya dari kalangan rakyat terutama yang sangat mengharapkan perubahan tidak boleh menerima pandangan Cikgu Pa (Hj Mustafa Ali). Termasuklah antara mereka ahli perlimen Shah Alam, Khalid Samad. Pandangan Cikgu Pa ini disebut oleh Khalid sebagai pandangan yang terkongkong dalam tempurung politik Terengganu. Bagaimanapun dalam tempoh yang tidak sampai seminggu ini, pandangan tokoh politik vateran seperti Cikgu Pa semakin menampakkan kebenarannya. Sehingga kini tidak ada sesuatu yang benar-benar signifikan boleh dijadikan sebagai riak permulaan ke arah penubuhan kerajaan baru itu. Yang ada hanyalah khabar-khabar angin yang tidak dapat dipastikan.

Perubahan atau pertukaran kerajaan melalui proses bukan pilihanraya di Malaysia bukanlah sesuatu yang mudah. Sememangnya di Malaysia pernah ada sejarah seperti itu berlaku tetapi tidak melibatkan Kerajaan Persekutuan. Malah kes yang pernah berlaku sebelum ini adalah melibatkan pertukaran kepada sebuah kerajaan yang disokong oleh Kerajaan Persekutuan. Dengan erti kata lain pertukaran dari sebuah kerajaan pembangkang kepada kerajaan yang disokong oleh Kerajaan Persekutuan. Kerajaan Persekutuan di Malaysia bukan hanya Barisan Nasional (BN), sebaliknya Kerajaan Persekutuan turut melibatkan pegawai-pegawai kerajaan dan pihak keselamatan, malah tidak salah juga ia turut melibatkan pihak Istana.

Sekiranya memang benar ada ahli-ahli parlimen BN melompat parti, adakah semudah itu kerajaan akan bertukar. Lebih daripada itu, sekiranya pembangkang menang dalam Pilihanraya Umum bulan Mac yang lalu, belum tentu pembangkang akan berjaya menerajui Kerajaan Persekutuan. Pembangkang diyakini akan menghadapi seribu satu macam halangan ke arah pembentukan kerajaan. Betapa pula salah satu daripada parti pembangkang itu ialah PAS yang terkenal mendukung cita-cita politik Islam. Tidak mungkin Khalid patut melupakan pengalaman parti-parti politik yang sehaluan dengan PAS di negara-negara lain.

Sekiranya penubuhan kerajaan baru itu berlaku melalui cara melompat parti, sudah tetu prosesnya akan menjadi lebih sukar melainkan jika PAS langsung tidak terlibat dalam proses menubuhkan kerajaan. Kalau PAS tidak terlibatpun bukan bermakna laluan itu sebegitu mudah. Pembangkang akan menghadapi seribu satu karenah dan tipu helah yang bukan hanya dibuat oleh BN tetapi pihak-pihak lain yang telah selesa dengan kerajaan sekarang. Kalau benarlah ada yang akan melompat parti, tidak mungkin pihak-pihak yang tugasnya sentiasa mengekori ahli-ahli politik tidak tahu. Sekiranya mereka tahu tidak mungkin mereka akan berlepas tangan begitu sahaja.

Peluang Anwar menjadi Perdana Menteri sewaktu beliau menjadi Timbalan Perdana Menteri dahulu sebenarnya lebih cerah daripada sewaktu beliau menjadi Ketua Pembangkang sekarang. Dalam keadaan peluang yang begitu cerah seperti itupun akhirnya hasrat Anwar berkubur, betapa pula sekarang. Kali ini Anwar bukan hanya berhadapan dengan Pak Lah sebagai Perdana Menteri tetapi ada pihak ketiga. Kalaupun Pak Lah boleh jatuh dengan adanya ahli parlimen melompat parti, apakah pihak ketiga itu akan berdiam diri. Pertarungan Anwar kali ini sebenarnya lebih kompleks kerana ia melibatkan paling kurang tiga penjuru. Dengan senario seperti ini peluangnya tidaklah lebih cerah daripada apa yang pernah diperolehi oleh Anwar sebelum ini.

Kesemua perkara ini tidak mungkin terlepas daripada pengamatan seseorang ahli politik yang berpengalaman seperti Cikgu Pa. Berbanding dengan Khalid yang sememangnya begitu mengharapkan boleh berlaku perubahan, Cikgu Pa tidak dipengaruhi dengan harapan itu untuk membuat pandangan politik yang lebih objektif. Pandangan Cikgu Pa bukanlah bermakna beliau rela membiarkan BN terus memerintah, tetapi beliau tidak mahu satu perkiraan mudah dibuat oleh parti pembangkang tentang perubahan kerajaan pada 16 September ini. Sebagai seorang ahli politik, perkiraan perubahan sebuah kerajaan itu tidak boleh dilihat semudah matematik campur dan tolak sebaliknya begitu rumit dan penuh dengan tipu helah.

Cikgu Pa memberi pandangan berdasarkan maklumat yang beliau terima sama ada daripada dalaman parti atau luaran parti. Masalahnya kalau benar rancangan untuk membentuk Kerajaan Baru dan peralihan kuasa oleh pihak pembangkang, mengapa sehingga kini pimpinan tertinggi PAS termasuk Presiden langsung tidak dibawa berunding dan diberi maklumat tentang usaha itu. Apakah mereka semua hanya diberi peranan tunggu dan lihat oleh PR khususnya Anwar Ibrahim? Oleh yang demikian, sememang wajar Cikgu Pa dan pimpinan tertinggi PAS mengambil sikap pasif dan paling tidak seperti kata Mat Sabu "kita tunggu dan lihat" kerana demikianlah cara PAS dilayan.

Apakah yang diperlukan daripada PAS hanya undi ahli-ahli parlimennya bukan berkongsi pandangan dan strategi dalam membuat perubahan yang bakal menjadi sejarah. Adakah Presiden PAS dan lain-lain hanya diseret oleh PR dan Anwar untuk menghadiri Press Conference, beri ceramah dan lain-lain seperti Pak Turut. Manakala menentukan bentuk kerajaan yang akan memerintah, kedudukan Islam dan Melayu dalam pemerintahan itu, bilakah Pilihanraya Umum akan diadakan dan lain-lain, hanya dibincang oleh Anwar dan segelintir daripada mereka? Demikiankah cara berpakat dalam PR. Kalau begini cara PAS dilayan, sememangnya wajar Cikgu Pa melontarkan 'buah keras' sebagai satu peringatan kepada Anwar.